Energiearmoede. Het treft de één harder dan de ander. Heleen schreef begin van de zomer vanuit haar werkpraktijk deze column. Daarna zijn de prijzen nog verder gestegen en zien wij meer en meer huishoudens in de problemen komen.
Gas d’r op
‘Dit is toch niet eerlijk!’ zegt Anja gefrustreerd. ‘Vorige week zei mijn budgetcoach nog: je kan inderdaad het nieuwe maandbedrag van je energierekening niet betalen. Daar is geen ruimte voor. ‘En toen gingen we toch bellen met Eneco?’ ‘Toen zeiden ze toch: ja we kunnen het wel naar beneden schroeven maar dan heb je aan het einde van het jaar wel een probleem? ‘En dan zouden we in de tussentijd kijken naar oplossingen, ik ben toch niet de enige die dit heeft?’
‘Maar nu zegt mijn budgetcoach: ik heb er nog even over nagedacht maar ik denk toch dat het weekgeld omlaag moet en dan kun je van je vakantiegeld misschien iedere week een beetje aanvullen wat je tekort hebt.
‘En toen zei ik stop!’ ‘Niet verder praten. ‘Ik zit al drie jaar op een houtje te bijten.’ ‘Steeds hebben ze mij beloofd dat ik mijn vakantiegeld zelf mocht besteden.’ ‘Drie jaar kon het niet en dat snapte ik ook, maar nu wordt mijn zoon 18.’ ‘Ik heb hem beloofd dat ik zijn rijbewijs zou betalen, maar die belofte kan ik niet houden.’ ‘Ik dacht dat ik wel uit deze shitzooi zou zijn, maar nu dit.’ ‘Ik ben er wel bijna, dus dit jaar mocht ik mijn vakantiegeld zelf besteden.’ ‘Ik ga dat ook doen! ‘Ik kan een deel van zijn rijbewijs betalen en natuurlijk geven we een feestje, want hij wordt maar één keer 18.
Haar ogen spuwen vuur als ze verder gaat: ‘hij vond het niet verstandig en zei dat ik in de problemen zou komen en dat ik moet sparen.’ ‘Maar ik leef nu!’ ‘Misschien ben ik morgen wel dood.’ ‘Wat moet ik te sparen als ik geen eten heb aan het eind van de maand?
Boos kijkt Anja me aan. Ik kan haar geen ongelijk geven. Het doet pijn, wat ik zie en hoor. Van zoveel mensen de laatste tijd. Dit is groter dan dit gezin en daar moeten we wat mee. ‘Verschrikkelijk is het,’ verzucht ik met haar. ‘En het kan ook niet, je kunt het echt niet betalen.’ ‘Dus we moeten weer in gesprek met de gemeente.’
Bij de gemeente is het ook niet helder. We komen bij verschillende loketten terecht. Er blijkt toch een regeling te bestaan die tot 1 augustus loopt, maar dat moet je met speciale formulieren aanvragen die niet op de website staan. Bovendien moet je zo’n tien bewijsstukken naast je eindafrekening aanleveren. Wat er na 1 augustus gebeurt, is nog niet duidelijk.
Van de achthonderd euro kan ze de naheffing betalen en een deel van het eerste termijnbedrag dus dat is niet eens voldoende voor één maand.
Anja’s rekening is ruim €200 omhoog gegaan naar bijna €500. Er is geen enkele ruimte in haar budget om dit op te vangen, hoe hard ze ook bezuinigt op haar gebruik. Van de achthonderd euro vergoeding die de minima hebben gekregen, kan ze de naheffing betalen en een deel van het nieuwe termijnbedrag dus dat is niet eens voldoende voor één maand. En zo zijn er veel meer gezinnen in de Utrechtse buurten die na hun jaarafrekening acuut in de financiële problemen komen. De gemeente kan deze kosten niet allemaal opvangen. We staan erbij en we kijken er naar. Wie biedt? Gas d’r op!
Heleen Heidinga, buurtpastor Stichting Buurtpastoraat Utrecht