In memoriam Piet Rentinck
Op woensdag 16 maart is overleden de zeer eerwaarde heer Petrus Albertus Gerardus Rentinck, in de kring van het Buurtpastoraat Utrecht en van vele anderen gewoon Piet Rentinck.
Piet is een kind van Utrecht, in het bijzonder van de wijken rondom de toenmalige Nicolaaskerk, de huidige Nicolaas-Monica. Precies de plek zijn waar het buurtpastoraat Utrecht sinds 2009 als stichting onderdak heeft gevonden. Mede met steun van Piet, destijds vicaris-generaal van het Aartsbisdom Utrecht, heeft het buurtpastoraat in het begin van de jaren negentig een start gemaakt met haar presentie in de stad Utrecht. Piet onderkende het belang van een diaconale aanwezigheid van de kerk in wijken en buurten waar het leven van veel mensen niet gemakkelijk is. Wie Piet niet goed kent zal wel eens verbaasd hebben gekeken dat deze rustige, bescheiden en soms wat introverte priester zo gespitst was op het sociaal-maatschappelijk belang van kerk en geloof. Niet in de eerste plaats om op deze manier de maatschappelijke relevantie van kerk en geloof aan te tonen, maar vooral vanwege zijn diepgewortelde spiritualiteit. Een spiritualiteit die niet alleen werd gevoed door de oude kerkvaders, die hij tijdens zijn studie in Rome goed had leren kennen, maar ook door moderne kerkvaders zoals de priester Alphons Ariëns, die zich eind 19e en begin 20e eeuw in Twente sterk maakte voor de arbeiders. Deze kant van zijn spiritualiteit werd ook gevoed door zijn lidmaatschap van het Platform Diaconale Ecclesiologie. Dit platform was een ontmoetingsplek van enerzijds priester- en lekenarbeiders van de Calamagroep, werkzaam in Latijns-Amerika, de Filipijnen en Rotterdam én theologiedocenten en pastores, denkend en werkend ten behoeve van een diaconale kerk. Vanuit die betrokkenheid heeft Piet als bisdommelijk verantwoordelijke voor de diakenopleiding zich altijd sterk gemaakt voor een sociaal-maatschappelijk profiel van diakens en minder voor een profiel dat sterk binnenkerkelijk gekleurd is.
Toen de huidige bisdomstaf het niet meer noodzakelijk vond om het buurtpastoraat voort te zetten onder de verantwoordelijkheid van het dekenaat en bisdom was het niet merkwaardig dat Piet van harte heeft meegewerkt bij het inrichten van het Buurtpastoraat als Stichting. Dit belangrijke werk moest voortgezet worden. Hij is bestuurslid geworden in die soms moeilijke startfase. Hij is altijd in dit werk blijven geloven, vooral als een vorm van kerkelijke presentie. Ondanks dat de formele banden met het bisdom werden doorgesneden, benadrukte hij het behoud van de banden met de parochies en de religieuzen in de stad. Ik herinner mij uit die tijd dat de regelmatige gesprekken met religieuzen en parochies vaak ervaren werden als een vorm van zending vanuit de kerk.
Het buurtpastoraat zal zich de inzet van Piet voor deze vorm van pastoraat dankbaar blijven herinneren.
Moge Piet rusten in de vrede van de Eeuwige.
Bernard Höfte, oud-bestuurslid